บทกวีบทนี้พูดถึงสงครามที่เคยเกิดขึ้นในสมัยอดีตที่มีการนองเลือดกัน ซึ่งการนองเลือดแต่ละครั้งมันไม่เคยส่งผลดีต่อใครเลย เพราะมันมีแต่ความสูญเสีย
และเมื่อเกิดการนองเลือดครั้งหนึ่งคนทุกคนต่างหวังถึงสันติภาพและสันติสุข ได้แต่หวังว่าความสงบจะเกิดขึ้นเมื่อสงครามได้จบลง แต่ว่าในความเป็นจริงสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกใบนี้มันกลับไม่เคยมีสันติภาพอย่างแท้จริง เมื่อสงครามสิ้นสุดลง ก็ได้เกิดโลกใบใหม่ขึ้น เกิดวัฒนธรรมใหม่ เกิดความเปลี่ยนแปลงของประเทศ
แต่สิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นเลยไม่ว่าจะผ่านไปกี่ยุคหรือกี่สมัยก็ตาม
ก็คือโลกที่มีแต่ความสันติสุข ที่จะทำให้ทุกอย่างในโลกนี้ไม่เกิดความแตกแยก
ไม่เกิดความสูญเสีย ไม่เกิดการนองเลือดเหมือนเช่นที่ผ่านมาอีกต่อไป
