บทกวีบทนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับตำนานของเสือฝ้ายที่อยู่ในจังหวังสุพรรณบุรี เสือฝ้ายแต่ก่อนเคยเป็นคนธรรมดา แต่ชีวิตมาถึงจุดเปลี่ยนที่ทำให้เกิดเป็นเสือฝ้ายได้ทั้งหมดเกิดจากความแค้น
ความแค้นที่มีต่อภรรยาที่หนีไปอยู่กับชู้ และอำนาจของบาทใหญ่ของผู้มีอิทธิพลที่ทำให้ตนต้องติดคุก เพราะเล่นถั่วเล่นโป
ซึ่งในการเล่นการพนันเกี่ยวกับถั่วและโป ในสมัยก่อนยังเป็นเรื่องที่ไม่ร้ายแรงมากนัก แต่ว่าที่เรื่องร้ายแรงและบานปลายไปถึงขั้นขึ้นศาลก็เพราะว่าเป็นอำนาจของผู้ใหญ่เบี้ย จากฉนวนสองจุดทำให้เกิดตำนานของเสือฝ้ายขึ้นมา
เรื่องแรกเริ่มจากเสี่ยเบี้ยที่ทำให้ตนเองติดคุก และเรื่องที่สองถึงภรรยาหนีตามชู้
ซึ่งสองเรื่องนี้มีความเชื่อมกันก็คือถ้าหากว่าเสือฝ้ายไม่ติดคุกภรรยาก็คงไม่หนีไปกับชู้ เหตุการณ์ทั้งสองนี้ทำให้ฟางเส้นสุดท้ายของเสือฝ้ายได้ขาดลง
จนเกิดเป็นไฟไหม้ลามแผดเผาทุกอย่าง
ฉันคิดว่าเรื่องแบบนี้มันคงเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ทุกเมื่อหากว่าเรามีความทุกข์และความแค้นสุมอยู่ในอก
จิตใจคนเป็นสิ่งที่ยากเกินกว่าจะคาดเดาได้ว่าเขาคิดเช่นไรอยู่ และก็เป็นสิ่งที่เปราะบาง เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าคนคนหนึ่งได้ผ่านเรื่องราวอะไรมาบ้าง แล้วถ้ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น โดยที่มันเกิดจากความไม่เป็นธรรม
คงไม่มีใครที่จะยอมปล่อยให้เรื่องมันผ่านไปโดยที่ไม่โกรธ หรือแค้นเคืองใด ๆ
เลย
บางคนอาจจะบอกว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อย ถ้าเป็นเขา
ซึ่งเราไม่ใช่เขา และเขาไม่ใช่เรา
บางทีเรื่องเล็กน้อยของเขาอาจจะเป็นเรื่องที่ทำให้เราหมดความอดทนจนไม่สามารถแบกรับอะไรได้อีกต่อไปแล้วก็ได้