ตีความชื่อบทกวี “เด็กกางร่ม” ในรวมบทกวี “มือนั้นสีขาว” (เรื่องที่1) โดย ศักดิ์สิริ มีสมสืบ

ชื่อบทกวี “เด็กกางร่ม” ในรวมบทกวี “มือนั้นสีขาว” โดย ศักดิ์สิริ มีสมสืบ

ตีความได้ว่า

                ภาพที่เราเห็นเป็นภาพแรกในบทกวีตอนนี้ก็คือ บรรยากาศที่ฟ้าฝนกำลังจะตกลงมาอย่างหนักและภาพต่อมาก็คือฝนตกลงมาแรงมาก ภาพถัดมาก็คือมีเด็กน้อยคนหนึ่งยืนกางร่มอยู่ และในอ้อมแขนของเด็กน้อยคนนั้นก็กำลังอุ้มแมวสามสี ก่อนที่จะมีเด็กคนอื่น ๆ เข้ามาหลบฝนในร่มคันนี้ด้วย ถึงแม้ว่าร่มคันนี้จะมีพื้นที่ไม่มากพอที่จะทำให้คนทุกคนปลอดภัยจากสายฝนได้ แต่มันก็มีพื้นที่ที่มากพอให้กับแมวสามสีตัวนั้น

          ในเรื่องนี้เมื่อมองจากโดยรวมมันจะทำให้เราเห็นได้ว่า มันคือความสุขเล็ก ๆ ของการที่เราได้แบ่งปันบางอย่างให้กับเพื่อนร่วมโลกด้วยกัน เห็นถึงความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ซึ่งกันและกัน เป้าหมายไม่ได้อยู่ที่เราจะปลอดภัยจากสายฝนหรือเปล่า แต่มันอยู่ที่ส่าเรานั้นมีความคิดที่จะแบ่งปันสิ่งเล็ก ๆ เหล่านี้หยิบยื่นให้คนอื่นบ้างหรือเปล่า ในบทนี้ที่ใช้ตัวละครเป็นเด็กนั้นก็เพราะว่า ในโลกของเด็กมันคือความสดใส มันคือความบริสุทธิ์ที่มีแต่การที่จะเอื้ออาทรต่อกันด้วยความเต็มใจ มากกว่าที่จะคิดแต่เอาเปรียบคนอื่น หรือ คิดหวังสิ่งตอบแทนเมื่อได้ช่วยเหลือใครไปแล้ว จะเห็นได้ว่า ถึงแม้เด็กทั้งสี่คนที่อยู่ในร่มคันเดียวกัน ทุกคนจะเปียกเหมือนกัน ไม่มีใครรอดจากเม็ดฝนที่ตกลงมา แต่พวกเขาทุกคนนั้นยังมีความสุข และสนุกไปกับการที่โดนฝนร่วมกัน ที่ทำให้ทุกคนมีความสุขร่วมกันได้ก็เพราะว่าการแบ่งปันนี้เอง

          ท้ายที่สุดแล้วถึงแม้ว่าทุกคนจะโดนฝนเหมือนกันหมด ยกเว้นแมวสามสีตัวนั้น แต่มันก็ทำให้เราเห็นถึงมิตรภาพและความสุขของเพื่อนร่วมโลกที่มีให้กันอย่างบริสุทธิ์ใจ