ตีความชื่อบทกวี “จม” ในรวมบทกวี (เรื่องที่14) “มือนั้นสีขาว” โดย ศักดิ์สิริ มีสมสืบ

ชื่อบทกวี “จม” ในรวมบทกวี “มือนั้นสีขาว” โดย ศักดิ์สิริ มีสมสืบ

ตีความได้ว่า

                ในตอนนี้มีผู้เล่าเรื่อง เล่าถึงตัวละครหนึ่งตัว ผู้เล่าเรื่องเรียกว่าตัวละครตัวนี้ว่า เธอ เธอได้วาดรูปสัตว์สามตัว นั้นคือ หมา แมว และหนู  เธอวาดแมวนอนเอาหน้าซุกอกหมา หนูดูดนมแมว  หมาเลียแก้มแมว แมวเล่นกับหนู สุดท้ายกระดาษนั้นก็ปลิวลงน้ำไป สันติที่เธอวาดเป็นได้แค่ภาพที่เธอวาดเล่น ถ้าใครมาเห็นคงชมว่าภาพนี้ของเธอสวย  เธอจึงเอาไม้เขี่ยภาพนั้น สุดท้ายเธอลงไปเก็บภาพนั้นในน้ำแต่มันก็ช่วยภาพนั้นไม่ได้แล้ว

                ดิฉันคิดว่าคำว่าสันติเป็นเพียงภาพวาด ใครมาเห็นคงชมว่าสวย ในจุดนี้ฉันคิดว่า มันสื่อถึงความคิดชองคนที่มองว่าภาพที่ทุกสิ่งจะสันติกันได้ อยู่ร่วมกันได้ เป็นเพียงได้แค่ภาพในจินตนาการเท่านั้น  มันไม่สามารถเกิดขึ้นได้จริงเพราะการที่เราแยกประเภทว่า นั้นพวกเขา นี้พวกเรา นั้นเท่านี้มันก็เห็นได้ถึงการแตกแยกแล้ว ไม่มีทางที่สิ่งใดจะรวมกันได้แบบสมานฉันท์กลมเกลียวกันได้   ยิ่งเป็นคนละประเภทละชนิดกันแล้วยิ่งยาก แต่ว่ามันก็พอมีให้เห็นบ้างว่าความแตกต่างของสัตว์แต่ละชนิดนั้นสามารถอยู่ด้วยกันได้   ฉันว่าจริง ๆ แล้ว การที่จะอยู่ด้วยกันแบบสันติได้นั้น มันน่าจะอยู่ที่จิตใจมากกว่ารูปลักษณ์ภายนอก  เพราะว่าขนาดคนนั้นมีรูปลักษณ์ภายนอกที่เหมือนกัน บางคนอยู่ท้องถิ่นเดียวกัน แต่ก็ยังไม่สันติกันเลย และบางคนที่ไม่ใช่คนท้องถิ่นเดียวกัน แต่ก็สามารถอยู่กันแบบสันติได้ มันอาจจะขึ้นอยู่ที่ว่า ตัวเรานั้นรับความต่างของคนอื่นได้มากแค่ไหน ถ้าเรายอมรับความต่างได้ เราก็สามารถอยู่ด้วยกันได้ ถึงแม้ว่ามันจะมีส่วนน้อยเหลือเกินที่จะรับความต่างนั้นได้อย่างสันติก็ตาม