ชื่อบทกวี “หลับ” ในรวมบทกวี “มือนั้นสีขาว” โดย ศักดิ์สิริ มีสมสืบ
ตีความ
บทนี้แสดงให้เห็นภาพของคนใช้รถสาธารณะที่มีความแออัดมาก และอันตรายในการเดินทาง มันแสดงถึงการคมนาคมที่ไม่ได้มาตรฐานของ เพราะไม่มีความปลอดภัยในการขนส่งคน
ไม่ว่าจะระยะใกล้หรือไกลก็ตาม ทุกคนควรได้รับความปลอดภัยใน
การสรรจรไปมาโดยใช้รถสาธารณะ
ถ้าพูดถึงเรื่องสิทธิของคนจริง ๆ
ที่สมควรจะได้รับล่ะก็ เราไม่สามารถไปว่าใครได้เลยว่าทำไมถึงไม่มีน้ำใจ
ไม่ให้คนแก่ เด็ก สตรีมีครรภ์ และพระสงฆ์นั่ง ถ้าตอบตามความจริงคนทุกคนมีสิทธิ์ที่จะนั่ง บางคนที่เป็นหนุ่มเป็นสาวบางทีเขาอาจจะทำงานที่แสนเหนื่อยจนไม่สามารถจะยืนในตอนนั้นก็ได้
แต่มันก็มีคนส่วนใหญ่ที่คิดว่าไม่อยากจะลุกเพราะไม่อยากเมื่อย เลยแกล้งหลับดีกว่า อันนี้ก็คงเป็นเหตุผลของแต่ละคนไม่ว่าจะจริงหรือเท็จก็ตาม
แต่เราก็ควรจะมองย้อนกลับมาดูตนเองบ้าง ถ้าเกิดมันรำบากเกินไปสำหรับเรา
แล้วเราไม่รีบมาก ก็ควรที่จะรอคันต่อไปเพื่อความปลอดภัยในชีวิต
เพราะที่คุณยอมขึ้นรถมาเบียนกันแบบนี้คุณก็คิดว่าต้องมีคนลุกให้นั่งอยู่แล้วไม่ใช่หรือ
ถ้ามองในด้านความเห็นแก่ตัว ก็คงต้องมองกันตั้งแต่รัฐบาล
ทำไมถึงไม่พัฒนาให้มันดีขึ้นทั้ง ๆ ที่ก็เก็บเงินภาษีของประชาชนไปไม่น้อยเลย แต่ประชาชนกับได้รับความปลอดภัยในการเดินทางน้อยกว่าที่ควรจะเป็น
ต่อมาก็คงต้องมองคนขับรถที่ทำไมถึงให้คนเข้าไปแอแดกันขนาดนั้น
หรือทำไมไม่เพิ่มรอบรถให้สอดคล้องกับความต้องการใช้ของประชาชน เพราะมีส่วนมากที่รู้ว่ารถสายนี้จะต้องใช้เวลารอนานมากกว่าจะมาสักคัน จึงทำให้คนขึ้นไปเบียดกันแน่น
ต่างคิดว่าเดี๋ยวก็ต้องมีคนลง แต่กลับไม่คิดว่าเดี๋ยวก็มีคนขึ้นมาอีก ต่อมาก็มองคนใช้บริการ ถ้าเกิดว่าเห็นรถเที่ยวนี้มันไม่ปรอดภัยสำหรับเรา
เราก็ควรจะรอคันถัดไป
แต่ว่าการที่รอคันต่อไปมันก็ไม่ได้เป็นการยืนยันว่ารถจะไม่เต็มเหมือนคันนี้
ปัญหาเรื่องการคมนาคมของไทยนั้น
เป็นสิ่งที่มีมาอย่างไรก็มีอยู่อย่างนั้นไม่คิดที่จะพัฒนา กลับปล่อยให้ทรุดโทรมและแย่ลง และสังคมสมัยนี้มีความเร่งรีบอยู่ตลอดเวลา พยายามใช้ชีวิตให้ทันเวลา
คงไม่แปลกเลยที่ใครต่อใครจะสนใจตัวเอง หรือใส่ใจตัวเองมากกว่าคนอื่น
