ตีความ ชื่อบทกวี “เป้า” ในรวมบทกวี “มือนั้นสีขาว” โดย ศักดิ์สิริ มีสมสืบ

ชื่อบทกวี “เป้า” ในรวมบทกวี “มือนั้นสีขาว” โดย ศักดิ์สิริ มีสมสืบ

ตีความ

                ภาพแรกที่เห็นคืองานวัด  เด็กเล่นเกมยิงปืนที่งานวัด  เมื่อยิงโดนเป้าเขาก็หัวเราะชอบใจที่มีเสียงร้องตอบกลับมาเมื่อยิงโดน  จนได้เวลากลับบ้าน  เมื่อเด็กคนนั้นเข้านอนก็นอนละเมอส่งเสียงรัวปืนอยู่ในความฝัน  แล้วตะโกนร้องว่ามึงตายมึงตาย พ่อของเด็กตกใจตื่นขึ้น จึงรีบสำรวจปืนที่อยู่ใต้หมอน  เมื่อรู้ว่าปืนยังอยู่ใต้หมอนเหมือนเดิมพ่อของเด็กก็รู้สึกโล่งใจที่มันไม่ใช่เรื่องจริง

                จะเห็นได้ว่าเด็กนั้นมีจิตสำนึกเกี่ยวกับเรื่องการใช้ความรุนแรง  เพื่อตอบสนองอารมณ์ของตนเอง  เห็นได้จากเด็กคนนี้จะหัวเราะชอบใจทุกครั้งที่เขานั้นยิงโดนเป้า แล้วมีเสียงร้องตอบกลับมา  เมื่อยามฝันเขาก็ฝันเรื่องที่เกี่ยวกับการยิงปืน และตะโกนออกมาว่า มึงตาย มึงตาย อันนี้เป็นการบอกได้ว่า เด็กในเรื่องเห็นความรุนแรงเป็นเรื่องสนุก  และเขาจะรู้สึกสะใจทุกครั้งเมื่อได้ใช้ความรุนแรง เพราะว่าเด็กคนนี้ได้เห็นความรุนแรงเป็นเรื่องปกติไปเสียแล้ว  ทั้ง ๆ ที่จริงแล้วมันเป็นสิ่งที่ไม่ควรจะเอามาใช้ในชีวิตประจำวันเลย
                  มันจึงทำให้เราเห็นว่า ในสังคมนั้นกำลังเดินไปสู่อนาคตที่มีแต่ความรุนแรง เสื่อมโทรมลง คนเลือกที่จะใช้ความรุนแรงตัดสินปัญหาต่าง ๆ มากกว่าการใช้สติไตร่ตรองในการแก้ปัญหามากกว่า   ผู้ใหญ่อาจจะสอนเด็กผิด ๆ หรือว่าอาจจะเกิดจากสิ่งรอบ ๆ ตัวที่ใช้แต่ความรุนแรง อาจจะทั้งละครก็มีส่วนส่งผลต่อจินตนาการของเด็กได้   และอาจจะเพราะว่าผู้ใหญ่ไม่เคยที่จะสอนเด็กให้ตะหนักถึงความรุนแรงเหล่านี้ไปในทางที่ถูกต้อง ไม่สอนให้เด็กใช้สติในการแก้ปัญหาต่าง ๆ แต่กลับปล่อยให้เด็กได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้เอง  ถ้ายิ่งปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปเรื่อย ๆ    จนถึงขั้นนั้นที่มันความรุนแรงอยู่ในจิตสำนึกแล้ว  มันจะเป็นปัญหาที่ไม่สามารถแก้ไขเลยในอนาคต  และสุดท้ายทุกปัญหาที่เกิดขึ้นก็จำเป็นที่จะต้องใช้กำลังในการยุติปัญหา  ซึ่งมันไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ดีและมันไม่มีทางที่จะยุติปัญหาได้จริง