ชื่อบทกวี “นางสิบสอง” ในรวมบทกวี “มือนั้นสีขาว” โดย ศักดิ์สิริ มีสมสืบ
ตีความได้ว่า
ผู้เล่าเรื่องนั้นเปรียบเสมือนสิ่งที่เขาเจอเหมือนกับชีวิตของนางทั้งสิบสองคน
ในเรื่องนางสิบสอง พวกเขาทั้งสิบสองคนนั้นโดนซื้อมาจากต่างถิ่นฐานกัน คนที่ซื้อพวกเขามาก็เปรียบเสมือนนางยักษ์
ที่ทั้งโหดร้ายทารุณ เด็กทั้งสิบสองคนนั้นโดนใช้แรงงานอย่างหนัก เด็กเคยแอบเด็ดผลที่อยู่ในสวนนั้นมากิน
แต่ก็โดนดุด่าแล้วเอาโทษ ทั้ง ๆ ที่ในสวนนี้ส่วนใหญ่ก็พวกเด็กเป็นคนดูแลเป็นคนทำ เวลากินข้าวคนซื้อพวกเขามาก็ใช้จานทองกินข้าว
ตรงนี้นี่จะหมายถึงกินของดี ๆ เสียมากกว่าจะเป็นจานทองจริง ๆ ในเรื่องที่บอกว่าเขาเป็นยักษ์มีกองกระดูกคนกองเป็นภูเขา
ตรงนี้ฉันคิดว่ามันน่าจะหมายถึงเขานั้นกินเลือดเนื้อคนทั้งเป็นมานักต่อนักแล้ว
มีคนมากมายที่เจอชะตากรรมเหมือนเด็กเหล่านี้ หรือไม่แน่อาจจะหมายถึงเด็กเหล่านี้ไปเห็นในสิ่งที่เขาปิดบังเอาไว้
เพราะคำกลอนต่อมาก็คืออยู่ไม่ได้แล้ว ถ้าอยู่ก็จะต้องโดนควักลูกตา และตอนสุดท้ายของเรื่องก็ทำให้เห็นว่าพวกเขาเหล่านี้ไม่สามารถที่จะหนีไปหลบที่ไหนได้เลย
เพราะอำนาจของคนที่ซื้อพวกเขามานั้นย่อมหาตัวพวกเขาไม่ยาก
ถ้าพวกเขาคิดจะหนีออกจากที่นี้
