ชื่อบทกวี “เดน” ในรวมบทกวี “มือนั้นสีขาว” โดย ศักดิ์สิริ มีสมสืบ
ตีความได้ว่า
ในตอนนี้เด็กวัดเป็นผู้เล่าเรื่อง
ถึงแม้ในการเล่าเรื่องนั้นน้ำเสียงของผู้เล่าเรื่องจะเป็นไปด้วยความดีใจซะมากกว่าแต่ก็มีช่วงท้ายที่แสดงอาการตกใจกับการที่โดนไล่และดุด่าตอนที่ไปรุมกินอาหารที่โต๊ะหลังจากที่แขกลุกก็ตาม
ในการมองเรื่องนี้ ฉันคิดว่ามันสามารถมองได้สองมุมนะคะ
ถ้าเกิดมองในมุมของพวกคนที่มีฐานะ ก็จะมองว่าพวกเด็กวัดนั้นเป็นพวกที่ต่ำต้อย และเมื่อถึงเวลากินอาหารของแขกเมื่อแขกได้กินหมดแล้ว
เด็กวัดก็จะมาเก็บกินของเหลือจากงานต่าง ๆ
ที่มีจัดขึ้นที่วัด
และถ้ามองในมุมของฝ่ายเด็กวัดเหล่านี้ พวกเขากับดีใจที่ได้มีงานเหล่านี้มาจัด
เพราะพวกเขาจะได้กินของดี ๆ ที่แขกกินเหลือ
สิ่งที่ไร้ค่าสำหรับแขกนั้นกลับมีค่ามากสำหรับพวกเขาเหล่านี้
แต่เอาเข้าจริง
การมองแบบไหนมันก็เป็นการลดคุณค่าทั้งนั้น
เพราะถ้ามองจากมุมที่แขกมองก็จะเห็นว่า
แขกนั้นเขาลดคุณค่าในความเป็นคนของเหล่าเด็กวัด และถ้ามองในมุมของเด็กวัดก็เหมือนเป็นการลดคุณค่าของตัวเอง
เพราะกินของเหลือจากคนอื่น และพวกเขากลับมองว่าของเหลือเหล่านั้นมันเป็นของมีค่ากว่าปกติที่เคยกินกันอยู่เป็นปกติ