ชื่อบทกวี
“เต้น” ในรวมบทกวี “มือนั้นสีขาว”
โดย ศักดิ์สิริ มีสมสืบ
ตีความได้ว่า
เรื่องนี้น่ารักดีนะคะ
ตอนนี้เป็นตอนเชิดสิงโต มีการแสดงเชิดสิงโตที่ตลาด เด็กน้อยก็ไปวิ่งตามสิ่งโต
กระโดดโลดเต้น แต่เมื่อเต้นเสร็จ คนที่เป็นคนเชิดสิงโต
ก็ได้ถอดหัวออกแล้วถือหัวไว้ ส่วนคนที่อยู่ส่วนหางก็ถือหาง ด้วยความใสซื่อของเด็ก
เด็กจึงกลัว แล้วคิดว่าสิงโตนั้นตายแล้ว จึงซึม ๆ เพราะกลัวและตกใจอยู่ เมื่อตอนเดินกลับบ้านกับพ่อ
เด็กน้อยเห็นว่าพ่อซึม ๆ เหงื่อแตกเหมือนกัน เด็กน้อยจึงถามพ่อไปเต้นตามสิงโตมาหรือ
เพราะเด็กน้อยคิดว่าพ่อคงเห็นเหมือนตนและกลัวเหมือนกันพ่อเลยซึม
แต่พ่อกลับเข้าใจว่า เด็กน้อยหมายถึงพ่อไปวิ่งเต้นตามสิงโตเหมือนกับตน
พ่อจึงตอบว่าพ่อโตแล้วไม่ไปวิ่งตามสิงโตหรอก
