ชื่อบทกวี “หยิ่งพอ” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์
“มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย
ชมจันทร์
ตีความ
ต้องขอบอกก่อนเลยว่า ความรักมันก็มีช่วงเวลาของมัน ความรักก็มีวันหมดอายุ เราอาจจะไม่สามารถคาดเดาได้ว่าเวลาจะมาถึงเมื่อไหร่
เพราะมันเป็นสิ่งที่ใครก็ไม่สามารถควบคุมได้ ถ้าถามว่าใจคนเราแพ้อะไร ทำไมถึงหมดอายุ ก็คงต้องตอบตามความเป็นจริงว่า แพ้ของใหม่ สิ่งใหม่ที่เล้าใจกว่าเดิม
ความรู้สึกใหม่ที่ทั้งท้าทายและตอบสนองความรู้สึกใหม่ ๆ ของเราได้
ทำให้ชีวิตมีสีสันและไม่น่าเบื่อเหมือนอย่างทุก ๆ วัน ซึ่งคนประเภทนี้มีเยอะมากในสังคมของเรา มันก็คงไม่แปลกอะไร ที่จะมีทั้งคนอกหักทุกนาที
และมีคนบอกรักเป็นสุขสมหวังทุกเวลา
ถึงในโลกนี้จะมีคนรักง่ายหน่ายเร็วเยอะก็ตาม
แต่ก็ไม่ใช่ว่าในโลกนี้จะไม่มีคนที่มั่นคงในความรักเลย มันต้องมีใครสักคนบนโลกที่รักเราในแบบที่เราเป็น ยอมรับในข้อเสียของเราได้ พร้อมปรับตัวเข้าหากัน เข้าใจ เชื่อมั่น มั่นคง และเชื่อใจได้ ที่จะก้าวเข้ามาในโลกของเราและพร้อมที่จะใช้ชีวิตทุกวันไปกับเราได้ จนกว่าจะถึงวันที่หมดลมหายใจของชีวิต
ฉันคิดว่า ความรักที่เกิดจากรักจริง ๆ มันอาจจะไม่ต้องหวาน ไม่ต้องงอแง
ไม่ต้องออดอ้อน ไม่ต้องขอให้เขาทำอะไรเพื่อเรา เพราะรักก็คือรัก ไม่จำเป็นต้องขอให้รัก หรือต้องเรียกร้องให้เขาสนใจ ถ้าคนเขารัก
ไม่ว่าอย่างไรเขาก็รัก
รักแบบที่เราเป็น และทำเพื่อเราโดยที่เราไม่ต้องขอเขาสักอย่าง ไม่มีข้อแม้ใด ๆ
หรืออะไรเป็นการตอบแทนแลกเปลี่ยนกัน
มีแค่ความรักและเข้าใจ
ทุกอย่างก็พร้อมที่จะอยู่คู่กันได้ และมันก็คงไม่แปลกอะไร ถ้าจะมีใครสักคนพร้อมที่จะอยู่หรือพร้อมที่จะออกไปจากชีวิตเราได้เสมอ
สำหรับในความคิดของฉัน ฉันคิดว่าคนบางคนอาจจะเหมือนแคร์ในบางครั้ง เหมือนเราสำคัญ
หรือจะเห็นค่าของเราเมื่อเขาต้องการอะไรจากเรา
ถ้าเจอคนแบบนี้เขาอาจจะมาง้อคุณเพื่อขอให้คุณช่วยเหลือเขาอีกครั้ง
และอีกครั้งโดยไม่มีที่สิ้นสุด
ถ้าการที่เขาเลือกที่จะง้อคุณด้วยเหตุผลแบบนี้ ฉันว่าไม่ต้องง้อกันเสียดีกว่า ต่างคนต่างอยู่คงจะดีกว่าต้องตกเป็นเครื่องมือของใคร
แต่ถ้าคุณเจอคนที่เขาทำเหมือนไม่สนใจคุณเวลาคุณอยู่กับเขา แต่เขาแคร์คุณเสมอ คุณคงรู้ดีว่าคนที่คุณคุยอยู่หรือคบอยู่นั้นเป็นคนอย่างไร เขาอาจจะดูนิ่ง ๆ เหมือนหยิ่ง
เหมือนไม่สนใจใคร ไม่ค่อยแคร์ใคร ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยตอบอะไรใคร แต่เขากลับยอมคุยกับคุณทุกวัน
เวลามีปัญหาเขาไม่เคยขอร้องให้คุณมาช่วยอะไรเขาเลย เวลาคนอื่นทะเลาะกับเขา เขามักจะปล่อยผ่านเสมอไม่สนใจอะไร
และไม่คิดว่าคนอื่นจะมองเขาอย่างไร
แต่ว่าถ้ากับคุณถ้าเราทะเลาะกัน
เขามักจะยอมบอกความรู้สึกของเขาออกมา
อธิบายสิ่งต่าง ๆ ให้คุณฟังบอกความรู้สึกของดขาให้คุณได้รับรู้
โดยที่เขาไม่ขอให้คุณเชื่อในสิ่งที่เขาพูด
เขาไม่ง้อคุณแบบคนอื่น ๆ นิยมทำกัน แต่เขากลับเลือกที่จะพูดกับคุณด้วยเหตุผลที่เขามี เมื่อเขาอธิบายทุกอย่างจบ เขาจะไม่ขอให้คุณอยู่กับเขา หรือเลือกเขา
เขาพร้อมที่จะยอมรับการตัดสิ้นใจของคุณ
เพราะเขาคิดว่าคุณคิดดีแล้วที่ตัดสินใจแบบนี้
คนแบบนี้อาจจะเหมือนคนเข้มแข็งที่พร้อมจะอยู่ด้วยตัวคนเดียวโดยไม่ต้องมีใคร บางทีเขาอาจจะไม่ได้ไม่เสียใจที่ต้องเสียใครไปอีกในชีวิตนี้ แต่เขาแค่ยอมรับในสิ่งที่คุณเลือก เขาไม่ยื้อ
ไม่รั้ง
เพราะการที่คุณเลือกที่จะไป มันก็หมายถึงคุณพร้อมที่จะไปจากเขาจริง ๆ
แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร ถ้าหากเขาต้องลดคุณค่าของตัวเองลงเพื่อรั้งให้คน
ๆ หนึ่งที่ไม่เห็นคุณค่าของเขาในชีวิตอีกแล้ว
