ตีความ ชื่อบทกวี “พันธนาการ” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ “มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์

ชื่อบทกวี “พันธนาการ” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ “มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์

ตีความ

                ในบทนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับหน้าที่และพันธนาการที่แตกต่างกัน  เราไม่สามารถรู้ได้ว่า หน้าที่ของแต่ละคนนั้นเป็นอย่างไร แต่ฉันเชื่อว่าคนทุกคนมีหน้าที่ของตนเอง และแต่ละหน้าที่มันก็คงจะมีปัญหาและอุปสรรค์ต่างกันไปของแต่ละคน  เราจึงไม่สามารถตัดสินปัญหาหรือหน้าที่ของใครได้ถ้าเกิดเราไม่ได้ยืนอยู่ตรงจุดเดียวกับคนผู้นั้น

                ในชีวิตของคนเรา  คนทุกคนย่อมมีมรสุมชีวิตที่เข้ามาในแต่ละช่วงของชีวิต  บางทีอาจจะหนักบ้างหรือเบาบ้างไปแต่ละช่วงของชีวิต  แต่ก็คงไม่มีใครที่ไม่เคยพบกับสิ่งเหล่านั้นเลย   และสิ่งที่ทำให้เราผ่านมันไปได้ก็คงมีเพียงไม่กี่สิ่งที่ยังทำให้เราผ่านมันไปได้ถึงแม้หน้าที่หรือช่วงเวลานั้นมันอาจจะหนักเกินกว่าเราจะรับไหว นั้นก็คือ อดทน มุ่งมั่น ตั้งใจ ถ้าเราสามารถอดทนกับปัญหาที่พบ กับหน้าที่ที่เราทำอยู่  มุ่งมั่นที่จะฝ่ามันไปให้ได้  พัฒนาตนให้ดีกว่าเดิม  และตั้งใจที่จะทำมันให้สำเร็จ   ถ้าเราไม่คิดจะยอมแพ้ก็คงไม่แพ้ เพราะไม่มีอะไรที่จะทำให้เราแพ้ได้นอกจากใจของเราเองมากกว่า

                แต่ว่าการที่เราจะทำทุกอย่างให้ชนะมันอาจจะไม่ง่าย และไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ ไม่มีทางรัดของการแก้ปัญหา เพราะถ้าเราแก้มันแค่ให้ผ่าน ๆ ไป สุดท้ายเราก็จะเจอกับปัญหาใหม่เข้ามาอีก  แล้วถ้าเราไม่ยังหาทางรัดในการแก้มัน โดยที่เราไม่ได้ลงมือลงแรงใช้ใจไปกับมันจริง ๆ มันก็จะเป็นปมที่ผูกกันมากขึ้น ๆ และสุดท้ายก็คงเป็นปมที่มันฆ่าเราให้ตายเอง

แต่ถ้าเราอดทนแล้วตั้งใจฝ่ามันไปให้ได้เราจะรู้คุณค่าของชีวิตมากขึ้น มันจะทำให้เราเห็นถึงความอดทน เราจะมั่นใจมากขึ้นว่าต่อให้เจอปัญหาอะไร หน้าที่เราในการรับผิดชอบไม่ว่าสิ่งใดก็ตามจะหนักหนาแค่ไหน เราก็สามารถผ่านมันไปให้ได้  คนเราคงไม่มองปัญหาที่พบใหม่ว่าเล็กกว่าเดิมหรอก  เพราะเรามักคิดว่ามันยากมากกว่าที่ผ่านมา แต่มันก็จะทำให้เราคิดย้อนไปว่า เอาวะ ขนาดตอนนั้นเรื่องนั้นยังผ่านมาได้เลย แล้วเรื่องนี้จะยอมง่าย ๆ แบบนี้เหรอ ซึ่งแน่นอนว่าคงไม่มีใครคิดที่จะยอมได้  ถ้าหากว่าเคยเจอมรสุมลูกที่หนึ่งไปแล้ว