วันเสาร์ที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2561

ตีความ ชื่อบทกวี “ประจักษ์ทุกข์” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ “มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์


ชื่อบทกวี “ประจักษ์ทุกข์” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์

ตีความ

                ในบทนี้ทำให้เห็นว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุดมันก็คือใจของเราเอง  ความกลัวทุกสิ่งทุกอย่างมันมาจากภายในใจของเราเอง  ยิ่งเราหนียิ่งเรากลัว  มันก็จะคอยหลอกหลอนเราไปทุกที เหมือนเงาตามตัว  เป็นสิ่งที่เราไม่สามารถที่จะหนีมันพ้น  ไม่ว่ายังไง เราก็ไม่อาจรอดจากสิ่งเหล่านี้ได้

                ฉันคิดว่าความกลัวของคนเรามักจะมาจากจิตสำนึกที่เกิดการปรุงแต่งขึ้นมาของแต่ละคน  ตามประสบการณ์ของแต่ละคนที่เคยพบเจอ   ถ้าเปรียบก็คงเหมือนกันตอนเด็ก ๆ ที่เรามักจะโดนผู้ใหญ่หลอกเสมอว่าถ้าดื้อผีจะมากินตับ  หรือการเล่นซ่อนแอบที่มักจะบอกว่าเดี๋ยวผีมาจับไปอยู่ด้วย   ซึ่งสมัยตอนเป็นเด็กทุกคนคงจะจำได้ดี ว่าตนกลัวมันมากแค่ไหน  ทั้งที่ไม่เคยพบไม่เคยเห็น  แต่เราก็ยังกลัว  กลัวมันจะมากิน กลัวมันจะมาจับไปแล้วไม่ได้อยู่กับแม่   ทุกอย่างที่กล่าวมามันก็คือความกลัวของเราที่สร้างขึ้นมา  จนเมื่อเราโตขึ้นมาในระดับหนึ่ง  เราอาจจะรู้สึกว่าไม่ได้กลัวมากเท่าเมื่อก่อนแล้ว 

                มันคงไม่แปลกที่มนุษย์ทุกคนจะมีความกลัว  จริง ๆ ฉันคิดว่าความกลัวของเรามันมีตั้งแต่เกิดจนตาย  ซึ่งแต่ละคนอาจจะกลัวไม่เหมือนกัน   เพราะมันคือความรู้สึกส่วนตัวของแต่ละคนและมันคือปัญหาที่มีแค่ตนเองเท่านั้นที่จะเอาชนะมันได้   ลองย้อนกลับมามองตัวเองก็ได้  แต่ละปัญหาแต่ละอย่างในชีวิตที่เราเคยกลัว  เรารู้สึกแย่แค่ไหน ทรมานแค่ไหน ทุกข์แค่ไหน   แต่เราก็ยังผ่านมันมาได้อยู่ดีเมื่อเราพร้อมเผชิญกับความกลัวภายในใจของเราเอง  บางคนอาจจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเราเอาชนะสิ่งเหล่านั้นมาได้แล้ว   ถ้าไม่เชื่อคุณลองมองดูตัวเองสิ คุณเห็นไหมทุกวันนี้คุณก็ยังอยู่หนิ  คุณยังคงมีชีวิตมีลมหายใจ  เท่านี้มันก็ทำให้เห็นแล้วว่าคุณผ่านมันมาได้แล้ว  

                ฉันคิดว่ามันคงเป็นเรื่องปกติที่เราจะมีความกลัวเข้ามาในชีวิตประจำวันเสมอ  เพราะความกลัวมันคือสิ่งที่เรามองไม่เห็นและไม่แน่นอน  ถ้าคุณเอาแต่กลัว  มันก็จะไม่จบสิ้น  ทุกอย่างมันยังหมุนอยู่รอบตัวคุณ  ความกลัวมันคือความรู้สึกที่ไม่มีรูปร่าง เพราะมันคือจิตใต้สำนึกมันคือสิ่งที่เราคาดการณ์ไปก่อนแล้วเราก็จะพยายามป้องกัน พยามคิดจะไม่ให้มันเป็นแบบนั้น พยายามจะหนี แต่ถ้าวันหนึ่งสิ่งที่คุณหนีมาทั้งชีวิตก็ยังเกิดขึ้นกับคุณอยู่ดี  คุณจะทำอย่างไรได้นอกจากการสร้างความแน่นอนให้กับตัวเอง  เอาความกลัวมาเป็นแรงผลักดัน  แล้วสิ่งที่คุณเคยกลัวมันจะค่อยๆจางหายไปเพราะเราเอาชนะมันได้แล้วต่างหาก   คุณได้พิสูจน์ให้ตัวเองเห็นแล้วว่าคุณสามารถสู้กับตัวคุณเองได้ สู้กับความกลัวที่มีภายในใจได้สำเร็จ