ชื่อบทกวี “ทวดทั้งสอง”
ในกวีนิพนธ์ “ครอบครัวดวงตะวัน” โดย
ศิวกานท์ ปทุมสูติ
ตีความ
บทกวีตอนนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับหลานที่ระลึกถึงเรื่องราวชีวิตปู่ยาผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว ซึ่งสิ่งที่คนรุ่นปู่ย่าได้ทำเมื่อในอดีตก็คือ การทำนา
บทนี้เราจะได้เห็นถึงความยากลำบากของการทำนาเมื่อสมัยก่อน ซึ่งต่างจากสมัยนี้มาก
การทำนาในสมัยก่อนที่เห็นในบทนี้ก็คือ
วัวต้องแบกเกวียนไถนา กว่าที่จะได้ดินที่พร้อมปลูกข้าว กว่าจะได้ข้าวที่พร้อมเก็บเกี่ยวก็ต้องใช้เวลานานในการรอคอยแต่ละวันที่ยาวนาน
ทั้งสถานะการที่ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร พบเจออุปสรรคมากมายที่ไม่สามารถห้ามได้
และปู่ย่าในเรื่องนี้ท่านทั้งสองได้ครองรักกันอย่างยาวนาน ผ่านความยากลำบากมาด้วยกัน ถึงแม้ว่าจะมีชีวิตที่ยากลำบากมากแค่ไหนก็ตาม ท่านก็ไม่เคยทิ้งกัน
เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่ทำให้หลานได้รู้จักกับปู่ย่าผู้ล่วงลับไปแล้ว
เพราะหลานนั้นเห็นปู่ย่าเพียงแต่ในรูปถ่ายใบเก่า ๆ เท่านั้น แต่เพราะเรื่องราวเหล่านี้ทำให้หลานได้รักและเคารพปู่
และภูมิใจที่ได้เกิดมาในครอบครัวนี้อย่างภาคภูมิใจ
ฉันชอบบทกวี่ตอนนี้นะคะ
เพราะด้วยยุคสมัยที่เปลี่ยนไปทำให้ใครหลายคนอาจจะมองข้ามคนรุ่นเก่า ๆ ที่ผ่านมาในตระกูลของตัวเอง บางคนอาจจะเบื่อที่คนแก่ชอบเล่าเรื่องสมัยก่อน แต่ว่าถ้าเกิดลองฟังดูดี ๆ แล้วเราจะเห็นถึงความรักความอบอุ่น สังคมสมัยก่อนตั้งแต่เรายังไม่เกิด เห็นถึงสิ่งต่าง ๆ มากมายที่เราอาจจะไม่สามารถพบเจอได้ในสมัยปัจจุบัน
