ชื่อบทกวี “เก็บข้าวตก”
ในกวีนิพนธ์ “ครอบครัวดวงตะวัน” โดย
ศิวกานท์ ปทุมสูติ
ตีความ
ในบทนี้เราจะเห็นภาพของเด็กตัวเล็กวิ่งกันลงนาไปเก็บข้าวที่ตกในท้องนาแล้วนำไปขาย ข้าวตกก็คือข้าวที่อยู่ตามพื้นนาที่ชาวนาเขาเกี่ยวข้าวไปแล้วได้ล่วงหลนอยู่บนพื้นนา เด็กน้อยต้องรีบไปเก็บก่อนที่นกและหนูจะกินหมด เอาผ้าไปใส่เม็ดข้าวที่เก็บได้ตั้งแต่เช้า
เมื่อเต็มก็เอาไปขายให้กันร้านค้า
จากในบทกวีเราจะเห็นว่ามีร้านค้าอยู่สองร้าน
ซึ่งรับซื้อข้าวเหมือนกัน แต่มันต่างกันตรงที่ ร้านหนึ่งเอาเปรียบเด็ก เพราะกดราคาข้าว
แถมยังดูถูกดูหมิ่นเด็กน้อยเหล่านั้นอีก
ส่วนอีกร้านเป็นร้านชาวบ้านที่เข้าใจเด็ก ๆ เหล่านี้ และไม่คิดจะดูถูก
เพราะเห็นค่าของข้าว
เงินที่เด็กได้มาจากการขายข้าวนั้นก็จะเอาไปซื้อขนมกินบ้าง
หรือซื้อก๋วยจั๊บกินบ้าง ตามแต่ความพอใจของเด็ก ว่าจะนำไปซื้ออะไร
ในบทนี้นอกจากจะเห็นความน่ารักแบบเด็ก
ๆ แล้ว เรายังได้รู้จักคุณค่าของข้าวอีกด้วย
ถึงแม้ว่าขาวของเด็กเหล่านั้นจะไม่ได้มากมายมหาศาลเหมือนที่ผู้ใหญ่ทำได้
แต่มันก็มีค่ามากพอที่จะเอาให้เด็กได้กินขนมโดยที่ไม่ต้องขอเงินจากพ่อแม่มาซื้อ
มันก็ถือเป็นการแบ่งเบาภาระของที่บ้านอย่างหนึ่งก็ว่าได้ เพราะรู้จักหาเงินมาเองได้
ข้าวทุกเม็ดที่ตกตามท้องนาเมื่อนำมารวมกันแล้วมันก็มากพอที่จะทำให้ใครบางอิ่มท้องได้เหมือนกัน
