ชื่อบทกวี “ทางของพ่อ”
ในกวีนิพนธ์ “ครอบครัวดวงตะวัน” โดย
ศิวกานท์ ปทุมสูติ
ตีความ
บทกวีตอนนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับคนสมัยก่อนตอนที่ยังไม่มีความสะดวกสบายใจการใช้ชีวิตแบบทุกวันนี้
ในบทนี้เราเห็นว่าความยากลำบากของคนในสังคมสมัยก่อนเป็นอย่างไรบ้าง ทั้งความยากจน ทั้งความลำบากในการเดินทางไปในอำเภอที่อยู่ในเมือง เพราะ ต้องเดินทางไปด้วยเกวียน ไม่มีทางเดินที่สะดวกสบาย
ไม่มีรถที่สามารถไปไหนได้เร็วทันใจ
เร็วที่สุดในการเดินทางก็คือการนั่งเกวียนไป ไม่มีบ้านช่องหลังใหญ่โตโอฬาร แต่มีบ้านพอให้อาศัยอยู่ได้ มีที่ทางในการทำนา งานทุกงานเกิดจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองทั้งสิ้น
ซึ่งคนรุ่นใหม่ที่เกิดขึ้นในยุคต่อมาจะได้รับความสะดวกมากกว่าเดิม
เพราะมีรอยในการเดินทางของคนรุ่นเก่าเป็นคนสร้างให้ และสิ่งตกทอดจากรุ่นสู่รุ่นไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทองที่มากมายมหาศาล แต่คือคุณค่าของความเป็นคน ที่คนทุกคนควรได้รับไม่ว่าจะยากดีมีจน
ลำบากหรือสุขสบายก็ตาม
