ชื่อบทกวี “หนังสือเล่มน้อย” ในกวีนิพนธ์
“ครอบครัวดวงตะวัน” โดย
ศิวกานท์ ปทุมสูติ
ตีความ
บทกวีตอนนี้มีเนื้อหาว่า ลูกสาวโดนคุณครูที่โรงเรียนตบหน้า เพราะอ่านหนังสือการ์ตูนในคาบเรียนวิชาเลข
พ่อเลยบอกลูกว่าครูคงอยากให้เด็กทุกคนมีระเบียบวินัย ตั้งใจฟังครูสอน เด็กน้อยจึงเล่าให้พ่อฟังต่อว่า แต่ว่าที่หนูเอาหนังสือการ์ตูนขึ้นมาอ่านเป็นเพราะว่าได้ทำงานวิชาเลขเสร็จแล้ว เสร็จก่อนเพื่อนนักเรียนคนอื่น เธอจึงหยิบขึ้นมาอ่านเพราะเธอว่าง เมื่อครูเห็น ครูจึงหยิบหนังสือที่เด็กน้อยอ่านอยู่ตบที่หน้าเด็กและฉีดหนังสือทิ้งต่อหน้าต่อตา
โดยที่ไม่ตรวจดูก่อนว่าเธอทำงานเสร็จแล้ว
เรื่องแบบนี้คงเคยได้ยินหรือได้เห็นกันอยู่บ้างในชีวิตของเรา อาชีพครูนั้นมีหน้าที่ในการอบรมสั่งสอนให้เด็กมีระเบียบวินัย
และมีความรู้
แต่การที่ครูได้กระทำกับนักเรียนแบบนี้ทำให้เราเห็นว่า ครูในนี้มีความบกพร่องในการอบรมสั่งสอนเด็กนักเรียน
การที่ครูจะสอนเด็กได้ก็ควรที่จะทำตัวให้เป็นแบบอย่างที่ดี เพราะถ้าตัวครูเองยังไม่สามารถมีระเบียบวินัย
ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ แล้วเด็กที่ไหนจะมานับถือ จะมาเชื่อฟังในสิ่งที่ครูสอน
ในเมื่อตัวครูเองยังปฏิบัติไม่ได้ ซึ่งในเรื่องนี้เราเห็นถึง
การที่ครูไม่มีความยับยั้งชั่งใจ
ไม่มีความรอบครอบในการดูแลเด็ก
ถ้าหากว่าเด็กผิดก็ควรที่จะกล่าวตักเตือนเสียก่อน หรือควรที่จะมาดูเด็ก
มาถามเหตุผลว่าทำไมถึงได้ทำแบบนี้
ไม่ควรที่จะลงไม้ลงมือกับเด็กทันที
ควรนึกถึงจิตใจเด็กเสียบ้างว่าเด็กจะรู้สึกอย่างไรกับการกระทำของครูแบบนี้
