ชื่อบทกวี “เหงาคิดถึง” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์
“มิเหมือนแม้นอันใด
เลย” โดย
ชมจันทร์
ตีความ
บทความนี้ทำให้ฉันได้เห็นความรู้สึกของตัวละครในเรื่องที่ต้องเดินทางจากบ้านของตัวเองไปไกลแสนไกล และไม่เข้าใจแม่ความคิดของแม่ ที่อยู่ ๆ
เธอก็ได้ข่าวว่าแม่ได้ขายนาไปแล้ว
มันจึงทำให้เธอได้แต่คิดน้อยใจว่าแม่นั่นไม่รักเธอเลย
ในบทนี้ภาพแรกที่เห็นคือภาพการจากลาของเธอและอีกคนหนึ่ง
ซึ่งฉันขอตีความว่าเป็นแม่ก็แล้วกัน ภาพที่เธอเห็นแต่เธอไม่สามารถที่จะวาดมันออกมาได้นั่นก็คือ
ภาพที่แม่นั่นได้มาส่งเธอขึ้นรถ เพื่อไปที่อื่น
แม่ได้แต่ยิ้มหม่น ๆ ให้กับเธอ ส่วนเธอร้องไห้และโบกมือลาแม่ เธออาจจะยังไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องไป
เพราะว่าจากที่บทกลอนกล่าวมามันแสดงให้เห็นความรู้สึกเศร้า เหงา หง่อย สับสน และไม่เช้าใจอย่างชัดเจน
ส่วนภาพที่สองคือเธอนั่งอยู่คนเดียวและได้แค่คิดน้อยใจกับข่าวที่เธอได้ยินมานั่นก็คือ
ข่าวที่แม่ขายนาไปแล้ว
และข่าวนี้ยิ่งทำให้เธอได้มีความรู้สึกติดลบลงไปอีก
เพราะมันเหมือนเป็นการตอกย้ำว่าแม่ไม่ได้รักเธอ
เพราะแม่ขายที่น้าทิ้งแล้ว
ซึ่งหลังจากนี้เธอก็ไม่สามารถที่จะกลับไปที่บ้านได้อีก และเธอก็ไม่รู้ว่าแม่ของเธอนั่นจะไปอยู่ที่ไหนหลังจากขายนาไปแล้ว