ตีความ ชื่อบทกวี “ขอดวงใจวรรณศิลป์ไม่สิ้นธรรม” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ “มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์

ชื่อบทกวี “ขอดวงใจวรรณศิลป์ไม่สิ้นธรรม” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ “มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์

ตีความ

                บทกลอนบทนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับอาชีพของนักเขียนที่ใครหลาย ๆ คนอาจไม่เคยรู้มาก่อน  บางทีอาชีพของนักเขียนหลาย ๆ คนอาจจะไม่ได้มางาน ๆ อย่างที่ใครบางคนคิด  สายอาชีพนี้ต้องมีความอดทนอย่างมากกว่าจะผ่านไปแต่ละเดือน กว่าจะเขียนงานแต่ละชิ้น กว่าจะได้รับการตอบรับ กว่าจะได้ตีพิมพ์ ซึ่งมันต้องผ่านช่วงชีวิตที่ทรหดมาก กว่าจะได้กว่าจะได้หนังสือออกมาแต่ละเล่มออกมาวางขายได้ 

                ชีวิตของอาชีพนี้เหมือนจะง่ายแต่มันยากมากกว่าจะทำได้ กว่าจะเป็นที่ยอมรับ  ซึ่งเวลามันก็สามารถพิสูจน์สิ่งต่าง ๆ ได้เสมอ  เพราะเมื่อเวลาผ่านไปใครหลายคนก็เลิกที่จะทำอาชีพนี้  เพราะมันไม่ง่าย มันไม่สวยหรูแบบที่คาดฝันไว้   ถ้าจะหวังเรื่องเงิน เรื่องชื่อเสียง เรื่องเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นง่าย ๆ กับอาชีพนี้ คนที่จะอยู่กับงานที่เหนื่อยหนักและได้ผลตอบแทนน้อย ทุกอย่างไม่มีคำว่าคงที่และแน่นอน  

                ฉันคิดว่างานทุกงานทุกสาขาอาชีพเป็นงานที่หนักและเหนื่อยเหมือนกัน  เพียงแต่ว่าอาจจะหนักและเหนื่อย หรือเจอปัญหาที่ต่างกันมากกว่า  ไม่มีงานไหนที่ง่ายและไม่มีงานไหนที่ยาก ฉันคิดว่าความยากหรือง่ายอาจจะไม่ได้อยู่แค่ตัวงานที่เราเลือก  แต่มันอยู่ที่ความรักและความชอบของเรามากกว่า  ไม่มีใครที่จะทนอยู่กับงานที่เราไม่ชอบได้  ไม่มีใครที่จะสามารถอดทนกับความลำบาก ความเครียด แบกรับปัญหาต่าง ๆ ได้ถ้าเกิดว่าเราไม่ได้รักงานนั้นจริง ๆ คนทุกคนต่างมีเงื่อนไขความต้องการของชีวิตที่ต่างกัน จุดนี้จึงเป็นจุดที่ทำให้เราเป็นตัวของเรา อยู่ร่วมกับอุปสรรค์ต่าง ๆ ได้พร้อมจะก้าวผ่านทุกปัญหาได้ก็เพราะรัก