ชื่อบทกวี “รถด่วน” ในรวมบทกวี “มือนั้นสีขาว” โดย ศักดิ์สิริ มีสมสืบ
ตีความได้ว่า
ตอนนี้เล่าเรื่องของเด็กน้อยที่เล่นรถไฟต่อกันเป็นขบวนแล้วมีคนอีกสองคนที่คอยกักตัวไว้
การละเล่นอันนี้ดิฉันคิดว่ามันคือ การเล่นรีรีข้าวสาร ที่มีวิธีการละเล่นที่คล้ายกันกับตัวบทที่ผู้ประพันธ์ได้เขียนไป ในบทนี้มีการเปรียบเทียบกันของความรู้สึกของสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปของจิตใจคน นั้นก็คือ การละเล่นนี้ในตอนแรก เด็ก ๆ
เล่นกันอย่างสนุกสนาน เมื่อมีมือผู้ใหญ่เข้ามาจับต่อขบวนเป็นการเล่นกับเด็ก ๆ
มันก็ทำให้เกิดความอบอุ่น เมื่อผู้ใหญ่เป็นผู้นำ
แต่แล้วตัวบทก็กลับพูดถึงปัจจุบันที่มองว่าผู้ใหญ่สมัยนี้มีแต่ขึ้นขบวนรถไฟผีที่เร่งด่วนเสียจนไม่เหลือความอบอุ่นให้เด็กอีกแล้ว
ดิฉันคิดว่า
ในเรื่องนี้มันคือการวิพากษ์วิจารณ์ในสังคมสมัยนี้ ที่ผู้ใหญ่เอาแต่รีบเร่งที่จะทำธุระต่าง ๆ
โดยที่ไม่ได้ให้ความรักให้ความอบอุ่น ให้ความเป็นผู้นำที่ดีให้กับเด็กได้พอสมควร
ซึ่งต่างจากสมัยก่อนที่ผู้ใหญ่นั้นมีความรัก ความอบอุ่น
ใส่ใจ ดูแลเด็ก และอบรมสั่งสอนเด็กได้ดีกว่านี้ ตามแบบฉบับที่ผู้ใหญ่ควรจะทำ มากกว่าเอาแต่ทำงานรีบเร่งไปตามเวลาแต่อย่างเดียว
จนลืมใส่ใจกับเด็ก ๆ เหล่านี้
