ชื่อบทกวี “ใส่หน้ากาก” ในรวมบทกวี “มือนั้นสีขาว” โดย ศักดิ์สิริ มีสมสืบ
ตีความ
ฉากของบทนี้อยู่ที่งานวัด เพราะมีทั้งลิเก หนัง โรงละคร
และร้านขายหน้ากาก
เด็กน้อยกำลังมองดูหน้ากากหลายอันที่วางขายอยู่ แต่ไม่ว่าหน้ากากนั้นจะรูปร่างหน้าตาเป็นแบบไหน
คนก็จะแสดงออกด้วยการยิ้ม
ฉันคิดว่าในบทกลอนนี้มันอาจจะสื่อว่า
ไม่ว่าคนเรานั้นจะรู้สึกอย่างไร แต่เราก็สามารถแสดงออกด้วยท่าทางและการยิ้ม
กลบเกลื่อนสิ่งที่ไม่ดีเหล่านั้นไปได้
โดยที่เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าภายในใจนั้นเขาเป็นอย่างไร บางทีหน้ากากที่มันไม่สวย แต่ว่าคนที่ใส่อาจจะยิ้มอยู่ก็ได้
หรือบางทีหน้ากากนั้นกำลังยิ้ม แต่คนอาจจะคิดร้ายก็ได้ และในตอนจบของเรื่อง
เด็กน้อยก็เลือกที่จะไปดูโรงเงาะซาไกที่ต้องสวมใส่หน้ากากในการแสดง มากกว่าที่จะเลือกดูลิเก
กับหนังที่มีการใช้หน้าจริง ๆ ของคนที่ใช้ในการแสดง