ชื่อบทกวี “บัง” ในรวมบทกวี “มือนั้นสีขาว” โดย ศักดิ์สิริ มีสมสืบ
ตีความ
ตอนนี้เป็นตอนที่พ่อขับรถพาลูกสาวเข้าเมือง
ลูกสาวมองทิวทัศน์ต่าง ๆ อยู่ตลอดเวลาและเธอก็ใช้นิ้วบัง ทั้งภูเขา ทั้งพระ ถึงแม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะใหญ่มาก
แต่เธอก็เอานิ้วบังแล้วมองสิ่งเหล่านั้น แต่เมื่อเข้าเมืองมาก็มีแต่ตึก
อยู่ ๆ รถของพ่อเธอก็หยุดกะทันหัน เพราะว่ามีเรื่องรถข้างหน้าชนกัน เจ้าของรถทั้งสองเถียงกันว่าใครผิดใครถูก จนทำให้จราจรติดขัด
ลูกสาวคิดในใจ คุณพระช่วย แล้วพลางนึกว่าพระที่อยู่ก่อนเข้าเมืองที่ตนเพิ่งผ่านมานั้นอยู่ที่ไหน
หรือว่าตึกต่าง ๆ ที่มีมากมายนั้นได้บังตาคนเมืองจึงไม่เห็น
ฉันคิดว่าที่ลูกสาวสื่อนั้น
ไม่ใช่ว่าต้องการให้พระมาจริง ๆ แต่ว่าหมายถึง พระที่อยู่ในใจของแต่ละคน ซึ่งฉันคิดว่าน่าจะเป็นความเมตตาปราณี
เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ซึ่งกันและกัน ภาพที่เห็นคือ
คนในเมืองมีแต่ความร้อนรุ่ม รีบเร่งตลอดเวลา
ไม่เคารพกฎจราจร จนทำให้เกิดอุบัติเหตุ
ที่สังคมเมืองเป็นแบบนี้เพราะว่า ทุกคนนั้นต่างไม่มีเมตตาปราณีกัน จนทำให้ต่างคิดว่าตัวเองถูกเสมอ และยังเคียดแค้นซึ่งกันและกัน
ไม่มีใครยอมใคร
เพราะต่างคิดว่าเรื่องของตนนั้นต้องมาก่อน
จึงอาจจะคิดได้ว่าการที่สังคมเป็นแบบนี้เพราะเป็นไปตามระบบของทุนนิยม ที่ทุกอย่างต้องมีความเร่งรีบอยู่เสมอ จนทำให้มองข้ามเรื่องของผู้อื่น
