ชื่อบทกวี “ซ่อน” ในรวมบทกวี “มือนั้นสีขาว” โดย ศักดิ์สิริ มีสมสืบ
ตีความ
ตอนนี้เป็นตอนสาวน้อยไปเก็บดอกไม้ที่สวนดอกไม้ สาวน้อยใช้มือกรุยทางเดินไปหาดอกไม้ที่เธอหมายตาไว้ ดอกไม้ตรงนั้นกำลังพลิ้วไหวตามสายลม แต่แล้วดอกไม้ก็หยุดชะงักอยู่กับที่ เธอสังเกตว่ามีบางอย่างผิดปกติ ทำไมอยู่ ๆ
ดอกไม้จึงหยุดนิ่ง เธอค่อย ๆ ย่องเข้าไปดูก็พบว่ามีงูอยู่ตรงนั้น เธอจึงค่อย ๆ ย่องออกมาจากสวน
และคิดว่านี้งูตัวนั้นซ่อนอยู่ในสวนตลอดเลยหรือ
ในตอนนี้ฉันคิดว่าการที่เราหลงไปกับสิ่งสวยงาม บางทีอาจจะมีอันตรายซ่อนอยู่ในนั้นก็ได้โดยที่เราไม่รู้ตัวและไม่คาดคิดมาก่อน
หากว่าเราไม่รู้จักระวังตัวให้ดี ๆ เกิดความประมาทขึ้นเพราะเห็นความสวยงามมาล่อตาล่อใจอยู่ จึงหลงไปกับความสวยงามเหล่านั้น จนลืมที่จะสังเกตสิ่งต่าง
ๆ รอบ ๆ ตัวของเราให้ดีเสียก่อน เราอาจจะลืมไปว่าทุกสิ่งทุกอย่าง
ไม่ว่าที่ไหน เมื่อไหร่ก็ตาม มันมักจะมีอันตรายเกิดขึ้นได้เสมอถ้าเราเกิดความประมาท หรือบางทีสิ่งที่เรากำลังทำอยู่เสมอ ๆ โดยไม่ได้ใส่ใจกับความปลอดภัย
มันก็อาจจะเป็นภัยร้ายแรงที่เราหลงลืมมองข้ามมันไปก็ได้ อย่าให้ความเคยชินมันทำให้เราต้องเจ็บตัวและต้องเสียใจกับความประมาทของตัวเราเอง
