ตีความ ชื่อบทกวี “ถอดหน้ากาก” ในรวมบทกวี “มือนั้นสีขาว” โดย ศักดิ์สิริ มีสมสืบ

ชื่อบทกวี “ถอดหน้ากาก” ในรวมบทกวี “มือนั้นสีขาว” โดย ศักดิ์สิริ มีสมสืบ

ตีความ

                บทนี้ทำให้ฉันได้มองย้อนกลับไปเมื่อวัยเด็ก  เด็กหลาย ๆ คนต่างเคยร้องขอให้พ่อแม่ซื้อหน้ากากให้ใส่ เพื่อเอาไปเล่นและสมมุติตัวเองว่ากำลังเป็นตัวตนของหน้ากากนั้นจริง ๆ  เช่น เมื่อสวมหน้ากากผี ก็จะเล่นเป็นผีไปหลอกเพื่อน ๆ ถ้าเป็นหน้ากากยอดมนุษย์ เราก็จะไปต่อสู่กับเพื่อน ๆ ที่เราคิดว่าเขาเป็นปีศาจ หรือคนที่เล่นอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับเรา   แต่เมื่อเราถอดหน้ากากออกมา ทุกอย่างก็กลับมาเป็นตัวเราในแบบปกติ  เล่นกันเหมือนเดิม คุยกันเหมือนเดิม สนิทกันเหมือนเดิม

                แต่เมื่อผ่านวัยนี้มาแล้ว เมื่อเราเติบโตขึ้น การที่เราเล่นสวมบทบาทเป็นตัวอะไรก็ตาม เมื่อเราถอดหน้ากากออกมาเป็นตัวเราเอง  แต่ว่าความรู้สึกชองอีกฝ่ายอาจจะไม่เหมือนเดิมเหมือนก่อนที่เราจะสวมหน้ากาก   บางทีอาจจะเป็นเพราะเราต่างคนต่างอินกับบทมากเกินไป หรืออาจจะเพราะเราแยกไม่ออกว่าอะไรคือตัวตนจริง ๆ  มันคงมองได้ยากกว่าตอนเป็นเด็กที่เราสามารถให้ความเชื่อใจและมั่นใจได้ว่าอันไหนคือตัวจริง  อันไหนคือหน้ากาก เพราะว่าเด็กจะรู้ได้ทันทีว่าอะไรเล่นหรืออะไรจริง ก็ต่อเมื่อสวมหน้ากากและสมมุติบทบาทกัน แต่ว่าการที่เป็นผู้ใหญ่   หน้ากากที่เราใส่นั้นมันก็คือหน้าเนื้อของเราเอง   ไม่มีใครรู้ได้นอกจากตัวของเราเอง ถึงแม้ว่าเราจะใส่หน้ากากแบบไหนก็ตาม สักวันหนึ่งเราก็ต้องถอดมันออกมาอยู่ดี  คงไม่มีใครที่สามารถสวมหน้ากากไปได้ตลอดชีวิตอยู่ที่ว่า  หน้ากากหน้าเนื้ออันนั้นเราจะถอดมันออกมาให้ใครเห็นบ้างเท่านั้นเอง