ชื่อบทกวี “กิจ” ในรวมบทกวี “มือนั้นสีขาว” โดย ศักดิ์สิริ มีสมสืบ
ตีความ
บทนี้ทำให้เราเห็นว่า สิ่งที่แท้จริงที่เราควรทำนั้นคืออะไร เหมือนเช่นในบทนี้ ถ้ายุงเยอะ เราอย่าเอาแต่ตบยุงทีละตัว แต่สิ่งที่เราควรทำคือการทำน้ำเท่าให้เป็นน้ำดี
แก้ปัญหาที่ต้นเหตุ
เพราะถ้าแก้ที่ปลายเหตุเราไม่มีทางที่จะแก้ได้สำเร็จแน่ เพราะแค่ทำปลายเหตุ
แต่ต้นเหตุยังไม่ได้ทำอะไรเลยมันก็ไม่มีทางที่ปัญหาจะหมดไป
ถึงแม้ว่าปัญหาที่ต้นเหตุนั้นมันจะแก้ได้ยากมากแค่ไหนก็ตาม แต่ถ้าเราหมั่นแก้
เหมือนดังที่ในบทนี้บอกว่าถ้าน้ำเน่าเราก็หมั่นเติมน้ำดีลงไป
สักวันน้ำเน่าก็จะจางลงไป กลายเป็นน้ำดีได้
ฉันคิดว่ามันสะท้อนให้เราเห็นว่า
ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ ถ้าเราแก้ไขมันที่ต้นเหตุและไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค
เราต้องมองไปที่เป้าหมาย
สักวันหนึ่งเราก็จะแก้ไขมันได้สำเร็จ
เหมือนน้ำเน่าในคลอง ถึงแม้ว่าน้ำจะเยอะ ในคลองมากสักแค่ไหน
แต่ถ้าเราขยันเติมน้ำดีลงไป แล้วไม่ทิ้งสิ่งที่ทำให้น้ำเน่าลงไปในคลอง มันก็สามารถกลายเป็นน้ำดีที่เราสามารถใช้ประโยชน์ได้เหมือนกัน
เช่น ใช้ในการเลี้ยงปลา ใช้ในการรดน้ำต้นไม้ ได้ต่อไปในอนาคต แต่เราก็ควรที่จะรักษาดูแล
เพื่อไม่ให้น้ำดีเหล่านั้นกลับมาเสียอีกดั่งในอดีตที่ผ่านมา