ตีความ ชื่อบทกวี “ห่วงถึงห่วงหา” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ “มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์

ชื่อบทกวี “ห่วงถึงห่วงหา” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ “มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์

ตีความ

                บทนี้ฉันคิดว่าเป็นความรู้สึกของช่วงวัยเรียน  จะมีคนที่ทำตัวว่าเก่งอยู่เสมอ รู้ไปเสียทุกอย่าง  แต่ว่ากลับไม่คิดแม้จะอ่านหนังสือ  ไม่มีใครต้องมาห่วงตนไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม   แต่ถ้าเกิดเอาแต่หยิ่งผยองไม่หาความรู้เพิ่มเติม เป็นดังกบในกะลา เมื่อวันใดวันหนึ่งมันทำให้เห็นว่า  สิ่งที่ตัวคิดว่าเก่งกาจ ฉลาดปราดเปรื่องที่สุด  แต่เรากลับพลาดมันอย่างไม่น่าให้อภัยตัวเองที่สุด   เมื่อวันนั้นมาถึง เราจะถูกเยียบให้จมดินจนเราไม่มีความมั่นใจในตัวเองเหมือนดั่งที่ผ่านมา  

                จริง ๆ  แล้วคนทุกคนในโลกนี้ต่างมีคนที่เขาเป็นห่วงเราจากใจจริงเสมอ  เพียงแต่ว่าเราอาจจะมองข้ามคนเหล่านี้ไปบ้าง  เพราะมัวแต่หลงกับสิ่งที่ได้มาใหม่   แต่เมื่อวันไหนที่เราล้มคนเหล่านี้ คนที่เราเคยมองข้ามเขาไป เขานั้นจะมาอยู่ข้าง ๆ เรา และช่วยเป็นแรกผลักดันในเราก้าวไปข้างหน้าตามความฝันได้อย่างมั่นคง