ชื่อบทกวี “เจ้าหญิงนิทรา” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์
“มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย
ชมจันทร์
ตีความ
บทกลอนบทนี้ทำให้ฉันรู้สึกว่าหนึ่งวันที่เรามีชีวิตอยู่ สิ่งต่าง ๆ รอบ ๆ
ตัวเรามักจะมีความรู้สึกและมีเรื่องให้พบเจอไม่ต่างกัน
ถึงแม้ว่าในปัจจุบันอาจจะทำให้รู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ บางคนอาจจะเศร้าเสียใจ
หรือรู้สึกอะไรก็ตาม แต่ว่าสิ่งต่าง ๆ
ที่เราได้รับในตอนนี้
ที่เราทุกข์ทรมานในวันนี้
มันอาจจะจางลงหรือหนักขึ้นก็เป็นเรื่องของพรุ่งนี้ เราเพียงแค่รอคอยที่จะให้วันพรุ่งนี้มาถึงเร็ว
ๆ เพื่อที่จะได้ผ่านเรื่องนี้ไปเร็ว ๆ
คนทุกคนต่างรอคอยที่จะผ่านเรื่องทุกข์ใจให้เร็วที่สุด ส่วนเรื่องความสุขก็อยากจะให้มันอยู่กับเรานาน
ๆ ในความเป็นจริงแล้ว
คนทุกคนก็ต่างรู้ดีกันอยู่แล้วในเรื่องของเวลา ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์เวลาในแต่ละวันก็มีเท่ากัน เพียงแต่มันต่างกันที่ใจของเรา เมื่อเราสุขใจของเราจะล่องลอยพองโต
ไม่รู้วันรู้เวลา แต่เมื่อเราทุกข์ใจเราจะจดจ่ออยู่ที่ความทุกข์มากกว่าความสุข เอาใจไปผูกไว้กับเวลาแต่ละนาทีที่เปลี่ยนผ่าน
แล้วคิดว่าทำไมเวลาถึงเดินช้า
แต่ละก้าวมันลำบากเหลือเกิน
แต่สิ่งที่ทำได้คือ เราต่างอดทนกับความทุกข์ในวันนี้
เพื่อวันพรุ่งนี้ที่ดีกว่าเดิม
แต่เราอย่ารอคอยด้วยความสิ้นหวัง
เราควรหาโอกาสและสร้างความสุขขึ้นมาใหม่เมื่อเช้าวันใหม่ได้เริ่มต้นอีกครั้ง วันพรุ่งนี้ก็เปรียบเสมือนอนาคตที่ยังมาไม่ถึง ถ้าเราคิดว่าจะก้าวต่อไปในอนาคตก็จงมองตัวเองในวันนี้ อดทนกับสิ่งต่าง ๆ ในวันนี้ เพื่อนำไปสู่วันพรุ่งนี้ที่ดีกว่าเดิม