ตีความ ชื่อบทกวี “ปลอบ” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ “มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์

ชื่อบทกวี “ปลอบ” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ “มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์

ตีความ

                บทนี้ฉันรู้สึกว่ามันช่วยเติมพลังให้ฉันมากขึ้น   บทนี้ทำให้ฉันรู้สึกว่าถึงแม้ว่าฉันนั้นยังอยู่ในเส้นทางของมหาวิทยาลัย  เส้นทางที่เป็นจุดเปลี่ยนชีวิตคนได้เหมือนกัน  บางคนอาจจะเรียนแล้วไม่เหมาะกับวิชาที่เลือกไว้  บางคนอาจจะมาถูกทาง  บางคนอาจจะท้อ ซึ่งคนเราแต่ละคนคงมีเรื่องทุกข์ใจไม่ต่างกัน  

แต่ว่าสิ่งที่เหมือนกันของแต่ละคน ของทุกปัญหาที่เข้ามาในชีวิต ยังมีคนหนึ่งคนที่คอยเป็นห่วง คอยให้กำลังใจ คอยจะปลอบ คอยจะทำความเข้าใจในปัญหาของเรา บางอย่างท่านอาจจะไม่รู้ว่ามันเป็นอย่างไร  แต่สิ่งที่ท่านทำได้คือการให้กำลังใจ  การปลอบให้เราสบายใจ และพร้อมเผชิญหน้ากับสิ่งต่าง ๆ ที่เข้ามาในชีวิต  หากเราไม่มีท่าน เราก็คงไม่ได้มายืนในจุดนี้   ท่านคือคนที่พร้อมจะเผชิญไปกับปัญหาพร้อมกับเรา แต่ว่าก็มีหลายครั้งที่เราอาจจะคิดว่าท่านไม่เข้าใจ  ท่านไม่ได้เจอแบบเรา ท่านไม่รู้หรอกมันยาก มันเหนื่อยอย่างไร เพื่อนน่าจะเข้าใจเราดีที่สุด ปัญหาต่าง ๆ จึงไปฝากไว้กับเพื่อนคนที่เราไม่รู้ว่าเขามาดีมาร้ายมากกว่าคนที่พร้อมจะส่งให้เราก้าวไปข้างหน้า  

ถึงแม้บางอย่างท่านช่วยอะไรไม่ได้ ท่านไม่เข้าใจเรา  แต่เราอย่าลืม  ทุกครั้งที่เราท้อ เราเหนื่อย เราอ่อนแอ คนแรกที่เราอยากเจอก็คือคนในครอบครัว ซึ่งก็คือพ่อ แม่ ที่เป็นที่พักพิงและไม่เคยทิ้งให้เราต้องโดดเดี่ยวเดียวตราบใดที่พวกท่านยังมีลมหายใจอยู่   ถึงแม้ท่านไม่สามารถช่วยเราได้ แต่ท่านก็สามารถเป็นผู้ฟังที่ดีและบางทีท่านอาจจะคิดมากกว่าเราเสียอีก  สิ่งเหล่านี้มันทำให้เราเห็นว่า ชีวิตเราไม่ได้อยู่อย่างโดดเดียวเพียงลำพัง