ตีความ ชื่อบทกวี “น้ำตาคลอ” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ “มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์

ชื่อบทกวี “น้ำตาคลอ” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ “มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์

ตีความ

                ในบทนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการนึกถึงอดีตในวันวานที่มีความสุข  แต่แล้วเมื่อมาถึงปัจจุบันนั้นมีแต่ความทุกข์ที่เกิดจากความท้อแท้ของตัวเอง   ฉันคิดว่าถ้าเปรียบความรู้สึกของผู้แต่งกับข้าวในนานั้น   เมื่อก่อนเคยวาดฝันไว้ได้สวยสดงดงามเหมือนข้าวในนา  แต่ว่าตอนนี้ชีวิตของผู้แต่งได้มาเผชิญกับความท้อแท้  จึงทำให้ข้าวนั้นไม่สวยเหมือนเมื่อก่อน

                แต่ว่าฉันกับคิดกลับกัน   ข้าวในนาไม่ได้สวยงามตั้งแต่แรกอยู่แล้ว  กว่าที่เราจะได้ข้าวที่สวยงามได้  ต้นข้าวก็ต้องเผชิญกับอุปสรรคมากมายเหมือนกัน   ทั้งแมลง ทั้งสภาพอากาศ  แต่ละสิ่งเป็นสิ่งที่เรากำหนดไม่ได้ทั้งนั้น  เราไม่สามารถห้ามสิ่งเหล่านี้ได้   แต่เราบังคับตัวเราเองได้   เมื่อเราสามารถอดทนกับมันไปได้  เราก็จะได้เป็นต้นข้าวที่สวยงามและสมบูรณ์   ถึงแม้จะไม่สวยที่สุด  แต่ก็เป็นต้นข้าวที่สวยที่สุดสำหรับตัวเราเอง  

                เมื่อเราพบกับปัญหาต่าง ๆ เข้ามาในชีวิต มันมีแค่สองทางให้เลือก ระหว่างยอมแพ้กับไปต่อ  ถ้าเลือกยอม ก็เท่ากับเราเลือกที่จะหยุดทุกอย่างไว้แค่นั้น   และมันก็จะเป็นแบบนี้เสมอเมื่อเราเจอปัญหาใหม่ ๆ ที่เข้ามาทักทาย   แต่ถ้าเราเลือกที่จะสู้เราก็จะได้เติบโตในแบบของเรา   ยิ่งเรากร้านโลกมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งเป็นตัวการรันตีในความมุ่งมั่นอดทนของตัวเราเอง   ไม่มีสิ่งไหนที่ไม่มีบาดแผล  เพียงแต่เราจะรักษาให้มันเป็นแผลเป็นเพื่อเตือนความจำว่าเราผ่านมันมาแล้ว  หรือจะปล่อยให้มันเป็นแผลสดโดยไม่มีวันหาย