ชื่อบทกวี “บัณฑิตใหม่” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์
“มิเหมือนแม้นอันใด
เลย” โดย
ชมจันทร์
ตีความ
บทนี้เหมือนเป็นการแสดงความรู้สึกของคนที่หยิ่งทะนง ที่สุดท้ายแล้วเพราะความหยิ่งทะนงของตัวเอง
เป็นผลให้เธอนั้นไม่ได้รับปริญญาไปพร้อมกับเพื่อนคนอื่น ๆ ที่เรียนมาด้วยกัน เธอยินดีกับเพื่อนที่เธอรู้จัก แต่เธอก็เสียใจกับอดีตที่เธอเคยทำมา
บทเรียนของเธอในครั้งนี้ทำให้เราเห็นว่าความหยิ่งทะนงนั้น ถ้ามากไปมันก็จะส่งผลร้ายต่อตัวเราเอง ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ต้องกลับมาอย่างโดดเดียวอีกครั้ง ทุกสิ่งที่เธอเคยสร้างขึ้นมาก็ได้พังลงไปหมดแล้ว ถึงแม้ว่าเธอจะนึกได้ตอนนี้มันก็สายไปแล้ว ถึงจะยินดีกับเพื่อนที่ประสบความสำเร็จ
แต่ว่าภายในใจเธอกับรู้สึกจบดิ่งอยู่กับความหนาวเหน็บ แต่มันก็ดีแล้วที่เพื่อนของเธอได้ก้าวไปสู่โลกใหม่ และสิ่งที่เธออยากให้เพื่อนมีมากที่สุดก็คือ
อุดมการณ์
