ตีความ ชื่อบทกวี “ที่สุดของความอดทน” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ “มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์

ชื่อบทกวี “ที่สุดของความอดทน” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ “มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์

ตีความ

                ในบทกลอนบทนี้แสดงถึงที่สุดของความอดทน  คือหมดทุกคำพูด หมดทุกสิ่งทุกอย่างที่จะไปต่อได้แล้ว  สู้ไม่ไหวแล้ว  จึงขอออกมาจากจุดนี้ดีกว่า  ฉันคิดว่าการตัดสินใจที่จะออกมาจากจุดจุหนึ่งซึ่งเราพยายามกับมันมากเกินพอแล้ว  พยายามจนเราไม่เป็นตัวของตัวเอง  พยายามจนเราสูญเสียความสุขไปกับการทำงานในแต่ละวัน 

                ซึ่งการที่เราพยายามอะไรจนมากเกินไป  จนเราสูญเสียความเป็นตัวเอง  สูญเสียความสุขในชีวิตทั้ง ๆ ที่มันควรจะมีทั้งสุขและทุกข์ปะปนกันไป  แต่ถ้ามีแต่ความทุกข์เข้ามา  เราก็ควรที่จะยอมรับความจริงให้ได้  ยอมรับในการตัดสินใจของตนเอง  อะไรที่มันเกิดจากการฝืนตัวเอง  มันไม่มีสิ่งไหนที่จะส่งผลดีต่อตัวเราเลยทั้งกายและใจ

                คำว่าความอดทน กับคำว่าฝืน ฉันว่ามันต่างกัน  ความอดทนคือการที่เราพยายามที่จะเอาชนะสิ่งต่าง ๆ ไปให้ได้  มันจึงมีแรงผลักดันที่ทำให้กระตุ้นตัวเราเองให้พัฒนาต่อไป ให้ก้าวไปข้างหน้า  มันจึงเป็นการขับเคลื่อนด้วยพลังบวก ด้วยแรงกระตุ้น   กล้าที่จะเปลี่ยนไปในทางที่ดีกว่าเดิม กล้าลองอะไรใหม่ ๆ ที่จะเข้ามาใจชีวิต แต่ถ้าเราใช้คำว่าฝืน  นั้นก็หมายความว่าเรารู้ตัวเองดีแล้วว่าเราทำได้แค่นี้  เราทำทุกอย่างที่เราสามารถทำได้แล้ว  เราไม่อยากจะทำมันอีก แต่เราจำเป็นต้องฝืนความรู้สึกของตัวเองที่จะทำมันต่อไป  ซึ่งถ้าการใช้คำว่าฝืน มันก็คือด้านลบ ที่บอกว่าด้านลบเพราะว่าเราไม่มีแรงจะสู้มันต่อไปแล้วต่างหาก เรารู้ตัวเองดีว่าเราไม่ไหวจริง ๆ เราอยู่กับมันไม่ได้  ถ้าเกิดว่าเราได้เดินทางมาถึงความรู้สึกนี้แล้ว  มันจะจึงเป็นการตัดสินใจที่ดี ที่เราจะเลิกฝืนตัวเอง  และเปิดรับสิ่งใหม่ที่เราชอบ เราสนใจ และเราสามารถเป็นตัวเราได้อย่างเต็มที่  ฉันคิดว่าถ้าเกิดว่าใจเราต้องการสิ่งนั้นจริง ๆ ชอบสิ่งนั้นจริง ๆ ไม่ว่าอุปสรรคข้างหน้าจะเป็นอย่างไร เราก็สามารถผ่านมันไปได้โดยที่เราไม่ต้องฝืนความรู้สึกของตนเองเลย