ชื่อบทกวี “น้องน้อย” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์
“มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย
ชมจันทร์
ตีความ
บทนี้ให้ความรู้สึกที่ว่าผู้แต่งนั้นกำลังเสียดายสิ่งต่าง
ๆ ที่ผ่านมา ที่ได้ช่วยเป็นแรงผลัดดันให้กับคนคนหนึ่งด้วยความหวังว่ามันจะสำเร็จ แต่แล้วทุกอย่างก็กลับหยุดลง เพราะคนนั้นได้หยุดที่จะก้าวไปต่อ มันเหมือนกับว่าสิ่งที่เราพยายามจะเป็นแรงผลักดันให้คนคนหนึ่งได้เดินต่อไปให้สุด
แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ทุกอย่างก็ดับลง สิ่งที่สร้างมา ช่วยกันมาก็กลับไม่เหลืออะไรเลย
ในบทนี้ทำให้ฉันนึกถึงเรื่องของการศึกษาที่มีคนข้างหลังช่วยผลักดันให้เรามีอนาคต
คนข้างหลังพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่เราจะก้าวเดินไปข้างหน้า และประสบความสำเร็จในชีวิต คนข้างหลังจะได้ดีใจและภูมิใจในตนเองมากขึ้น
ถึงอย่างน้อยตัวเองจะไม่มีโอกาสได้เรียน
แต่ว่าก็ได้ส่งให้คนคนหนึ่งได้เรียน
ได้มีอนาคตที่ดีกว่าตน
แต่แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็กลับดับลงถ้าเกิดว่าคนคนนั้นเลือกที่จะหยุดมันไว้แค่นั้น
ไม่คิดจะเรียนให้สมกับที่คนข้างหลังคอยให้การสนับสนุนมาโดยตลอด
สุดท้ายสิ่งที่อีกคนพยายามผลักดันก็สิ้นหวังและได้วนมาสู่วังวนแบบเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปในทางที่คนข้างหลังได้วาดฝันไว้