ชื่อบทกวี “ดอกไม้ไม่อยากบาน” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์
“มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย
ชมจันทร์
ตีความ
ตอนนี้จะเป็นเรื่องความอดทนที่มีต่องาน ฉันคิดว่าไม่มีงานไหนเลยที่จะไม่เหนื่อย ไม่มีงานไหนเลยที่จะไม่ต้องอดทน และบางทีอาจจะทำให้เราท้อจนหมดเรี่ยวแรงในการทำงาน
โลกของการทำงานนั้นมันต่างจากโลกของวันเรียนอย่างมาก
เพราะวัยทำงานเราต้องทนกับแรงกดดันที่สูงมาก ทั้งเพื่อน ทั้งเจ้านาย และอะไรอีกมากมาย
แต่ฉันคิดว่าทุกอย่างเหล่านี้มันก็คือความท้าทายของชีวิตเหมือนกัน
ยิ่งงานที่เราต้องใช้ความอดทนกับมันมากเท่าไหร่
เมื่อเราผ่านมันไปได้มันก็ถือว่าเราเอาชนะตัวเราเองได้
ยิ่งยากเท่าไหร่เมื่อเราผ่านไปได้เราก็จะยิ่งมีความภูมิใจในตนเองมากขึ้น ทุกอย่างนั้นมันมีสองด้าน ความรู้สึกของคนเราก็เช่นกัน ด้านตรงข้ามกับความท้อแท้ก็คือพลัง ถ้าเราเอาความท้อ ความเหนื่อย ความอดทน
เอาทุกอย่างมารวมกันแล้วทำให้มันเป็นพลังให้กับตัวเอง ทุกสิ่งทุกอย่างมันจะผ่านได้ด้วยดีแน่นอน ถึงแม้ว่ามันอาจจะไม่ได้ดีมาก แต่มันก็ดีที่สุดที่เราทำ
ไม่มีอะไรจะน่าภูมิใจไปกว่าการที่เราเอาชนะใจตัวเองได้หรอก
