วันศุกร์ที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2561

ตีความ ชื่อบทกวี “กลางทะเลอารมณ์” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ “มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์



ชื่อบทกวี “กลางทะเลอารมณ์” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์

ตีความ

                บทนี้ทำให้เห็นถึงความอาลัยอาวรณ์ของสิ่งต่าง ๆ ที่เราต้องจากไป  ทั้งความรัก ความทรงจำครั้งหนึ่งที่แสนดี เพราะต่อแต่นี้ไป สิ่งเหล่านั้นไม่มีอีกแล้ว  เพราะเราทนกับการที่ต้องแกล้งรู้สึกแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว 

                สิ่งที่ทำได้ยากที่สุดในชีวิตของคนเรานั้น  ไม่ใช่การที่แสร้งทำไปตามบทที่ใคร ๆ อยากให้เราเป็น  เพื่อให้เขายอมรับในตัวเรา   แต่ว่ามันคือการที่เราไม่ยอมรับในความเป็นตัวของตัวเองมากกว่า  เราหลอกตัวเอง  หลอกความรู้สึกตัวเอง เพื่อให้ใครก็ไม่รู้ในโลกกว้างได้ยอมรับกับตัวเรา  ต้องเดินตามในสิ่งที่คนเหล่านี้อยากให้เราเป็น  เราพยายามฝืนตัวเองให้เป็นตามที่ใคร ๆ ต้องการ  แต่ทำไมเราถึงไม่ทำให้คนอื่นยอมรับในแบบที่เราเป็นมากกว่าการแสร้งทำล่ะ

                การที่เราเป็นในแบบที่ใคร ๆ ต้องการ ทำก็ต้องปกปิดความรู้สึก ปกปิดตัวตนของเราเพื่อให้คนอื่นยอมรับ  เพื่อไม่เป็นแกะดำในฝูง ฉันคิดว่าถ้าการที่เราคิดแบบนี้เราจะเหนื่อยเปล่าเสียมากกว่า เพราะไม่มีใครที่ทำอะไรโดยไม่เป็นตัวของตัวเองได้ตลอดไปหรอก การที่เราพยายามทำให้คนหลายคนที่เขาไม่ได้คิดและแคร์ความรู้สึกของเราจริง ๆ ให้ยอมรับเรา  ในสิ่งที่เราแกล้งทำมากกว่าสิ่งที่เราเป็น   มันไม่อาจจะทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมาได้เลยถ้าเกิดพวกเขายอมรับเราแบบนั้น  เป็นเราเสียเองที่จะเหนื่อยไปกับสิ่งต่าง ๆ ที่เราทำเพื่อพวกเขา

                ไม่มีใครรู้จักตัวเราดีเท่าตัวของเราเอง  ไม่มีใครแคร์เรา รักเราได้มากเท่ากับเรารักตัวเอง  ถ้าในการที่เรายังไม่ยอมรับในสิ่งที่ตัวเองเป็น เราทำทุกอย่างในแบบที่ไม่ใช่ตัวเองให้คนอื่นพอใจ มันเหมือนกับว่าเราลดค่าของตัวเราเอง เอาตัวเองไปผูกติดกับความคิด ความรู้สึกของคนอื่น  คนที่เราไม่รู้ว่า วันนี้เขาจะมาดีหรือร้าย ถ้าวันหนึ่งคนเหล่านี้หายไป สุดท้ายเราก็เหลือแค่ตัวเองอยู่ดี   เราควรที่จะเป็นตัวเองในแบบของเราที่ทำให้ใคร ๆ ต่างยอมรับในสิ่งที่เราเป็น  โดยไม่ต้องสนใจว่าจะถูกใครเกลียด  ถ้าเกิดสิ่งนั้นเราคิดว่าเราถูก  เราทำแล้วไม่เดือดร้อนใครเราก็ทำ   ถ้ามันส่งผลดีต่อตัวเราเราก็ทำ  ไม่มีใครจะหวังดีกับเราเท่ากับตัวเราเอง  แล้วสักวันจะมีคนเข้าใจในแบบที่เราเป็น  ยอมรับเราในสิ่งที่เราเป็น  โดยที่เราไม่ต้องเป็นไปอย่างที่เขาอยากให้เราเป็นให้เหนื่อยเลย