ตีความ ชื่อบทกวี “ลาจาก” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ “มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์

ชื่อบทกวี “ลาจาก” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ “มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์

ตีความ

                บทนี้เป็นการปล่อยความรู้สึกต่าง ๆ ที่อัดอั้นมานานอย่างไม่สนใจอะไรอีกเลย ถึงแม้รู้ว่าการเดินออกมาแบบนี้จะต้องมีคนหัวเราะเยาะ หรือนินทาว่าร้ายต่าง ๆ ก็ตาม  แต่ก็เลือกที่จะไม่สนใจเพราะว่าชินกับการกระทำเหล่านั้นอยู่แล้ว

                ฉันคิดว่าการที่เราบอกว่าชินกับอะไรสักอย่างก็ตาม  นั้นหมายความว่าเราได้รับการกระทำแบบนั้นอยู่บ่อย ๆ จนทำเคยชินกับสิ่งเหล่านั้นไป  ฉันว่าคำนี้มันก็เป็นคำที่หดหู่อยู่ในความหมายของตัวมันเอง  มันเหมือนเป็นคำที่พูดปลอบใจตัวเองมากกว่าจะแสดงถึงความเข้มแข็ง  เพราะมันเป็นการที่เรายอมรับว่าเราโดนมันทำร้ายเสียจนเราชินไปเสียแล้ว   จนสิ่งต่าง ๆ ที่เราเคยโดนไม่สามารถที่จะทำอะไรกับเราได้อีก เพราะเราได้ชินกับมันไปแล้ว  

                แต่ระหว่างทางเรารู้ดี  กว่าที่เราจะใช้คำว่าชิน มันย่อมส่งผลเสียต่อจิตใจของเราอยู่ไม่น้อยเลย  สิ่งที่ช่วยให้เราเข้มแข็งเป็นสิ่งแรกเลยก็คือเวลา  เวลาสอนให้เรารู้ว่า ตอนนี้วันนี้เรารู้สึกมาก  เป็นครั้งแรกที่เรารู้สึกเสียใจแบบนี้กับเหตุการณ์ที่เข้ามาทักทายใจชีวิต  เมื่อพรุ่งนี้มาถึง เราก็ยังเจ็บอยู่ แต่ก็อาจจะเทียบเท่ากับเมื่อวาน หรืออาจจะเบาบางลงบ้างแต่ยังรู้สึกอยู่  แต่เมื่อวันต่อ ๆ ไปเราต้องเจอกับสิ่งเหล่านี้มันก็ทำให้เราเริ่มชิน เมื่อวันเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ เราก็จะรับกับสิ่งเหล่านี้ได้ไปโดยปริยาย จนเกิดความเคยชินขึ้นมา   สำหรับฉันคำว่าชินมันไม่ใช่ความหมายที่ดีเสียเท่าไหร่  เพราะมันย้ำเตือนเราเสมอว่าเราผ่านอะไรมา แต่สิ่งที่ทำให้เราเข้มแข็งจริง ๆ นั้น มันคือเวลาที่เดินไปแบบไม่หยุดนิ่งเสียมากกว่า