ตีความ ชื่อบทกวี “ที่มิเหมือนแม้นอันใดเลย” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ “มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์

ชื่อบทกวี “ที่มิเหมือนแม้นอันใดเลย” ในกาพย์กลอนแห่งอารมณ์ “มิเหมือนแม้นอันใดเลย” โดย ชมจันทร์

ตีความ

                บทนี้สื่อถึงความรู้สึกเสียใจอยู่ไม่น้อยเลย ทั้งเสียใจ ทั้งสิ้นหวัง และตอกย้ำตัวเอง  ที่หลงไปกับมายาต่าง ๆ จนทำให้รู้สึกว่าชีวิตเจอความผิดพลาดอย่างหนัก จนตัวเองนั้นมีแต่ความชอกช้ำ  และสุดท้ายก็ไม่เหลือใครเลยนอกจากตัวเอง 

                ฉันเข้าใจในความรู้สึกของตัวละครของเรื่องที่ชื่อว่าหลิว  มันเป็นเรื่องปกติที่ชีวิตคนเราจะมีความผิดพลาดกันได้  เดินผิดได้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าทั้งชีวิตเราจะพลาดมันซ้ำ ๆ เสมอไป  ฉันเชื่อว่าคนหลายคนเคยเจอกับความรู้สึกแบบนี้ ความรู้สึกที่โทษตัวเองที่หลงไปกับสิ่งต่าง ๆ ที่ทำให้เรารู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เราทำ   แต่ถ้ามองกลับกัน ที่เราทำลงไปทั้งหมด  สิ่งผิดพลาดเหล่านั้นมันก็คือประสบการณ์อย่างหนึ่งของเราเอง   ไม่ใช่ว่าเราไม่เหลือใครในชีวิตของเรา  เราเหลือตัวเราเองที่เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเราต่างหาก   เพราะชีวิตของเราจะขึ้นหรือลงมันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่ที่คนอื่นไปซะหมด แต่มันอยู่ที่ตัวเราเองมาที่สุดต่างหาก

                ถึงแม้ว่าตอนนี้เราจะเสียใจ เสียดายกับสิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านมาก็ตาม  แต่เราก็เลือกที่จะทำสิ่งเหล่านั้นด้วยความซื่ออันบริสุทธิ์ของใจไม่ใช่เหรอ   อย่าโทษอดีตที่เราไม่สามารถแก้ไขอะไรได้  แต่จงยอมรับและขอบคุณมันแทน  เพราะมันได้สอนให้เรารู้จักประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ไม่ช้าก็เร็วเราก็ต้องเจอมันอยู่ดี  มันคงไม่แย่เท่าไหร่ถ้าเราต้องเจอก่อนคนอื่น แต่มันก็ยังดีที่เรายังเจอมันเร็วกว่าคนอื่น  เพราะเราได้เรียนรู้ประสบการณ์ครั้งนี้ก่อนคนอื่นทำให้เราได้บทเรียนครั้งใหญ่ในชีวิต เพื่อจะได้เตือนตัวเอง ไม่เดินพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง